Διατροχαντήριο κάταγμα ισχίου

Τι ορίζεται ως διατροχαντήριο κάταγμα ισχίου;

Το διατροχαντήριο κάταγμα ισχίου είναι ένας τύπος κατάγματος που εντοπίζεται ανάμεσα στον μείζονα και τον ελάσσονα τροχαντήρα. Αφορά κυρίως ηλικιωμένα άτομα και συχνά σχετίζεται με οστεοπόρωση ή τραυματισμούς χαμηλής ενέργειας, όπως μια πτώση από χαμηλό ύψος.

Είναι ένα από τα πιο συχνά κατάγματα ισχίου και απαιτεί άμεση ιατρική φροντίδα, καθώς επηρεάζει σοβαρά την κινητικότητα και την ποιότητα ζωής των ασθενών.

 

Σε ποια είδη κατηγοριοποιούνται τα κατάγματα ισχίου;

Τα κατάγματα ισχίου διακρίνονται στα παρακάτω είδη αναλόγως του σημείου που εντοπίζονται:

• Κάταγμα μηριαίου αυχένα: Βρίσκεται στον αυχένα του μηριαίου οστού, κοντά στην άρθρωση του ισχίου.
• Διατροχαντήριο κάταγμα ισχίου: Εντοπίζεται στην περιοχή ανάμεσα στον μείζονα και τον ελάσσονα τροχαντήρα.
• Υποτροχαντήριο κάταγμα: Εμφανίζεται κάτω από τον ελάσσονα τροχαντήρα.
• Κάταγμα του μείζονα τροχαντήρα: Εντοπίζεται στην προβολή του μείζονα τροχαντήρα.

 

Πώς προκαλείται ένα διατροχαντήριο κάταγμα ισχίου;

Τα διατροχαντήρια κατάγματα ισχίου προκύπτουν συνήθως από τραυματισμούς χαμηλής ενέργειας, ιδιαίτερα σε ηλικιωμένους με οστεοπόρωση. Σε νεότερους ασθενείς, τα κατάγματα αυτά μπορεί να οφείλονται σε υψηλής ενέργειας τραυματισμούς, όπως τροχαία ατυχήματα ή πτώσεις από ύψος.

 

Ποιοι είναι οι προδιαθεσικοί παράγοντες;

Ποιοι είναι οι προδιαθεσικοί παράγοντες;

Οι κύριοι προδιαθεσικοί παράγοντες για ένα διατροχαντήριο κάταγμα ισχίου είναι οι κάτωθι:

• Ηλικία: Ηλικιωμένοι ασθενείς είναι πιο επιρρεπείς λόγω μειωμένης οστικής πυκνότητας. Εκτός από τη μειωμένη οστική πυκνότητα, οι ηλικιωμένοι έχουν προβλήματα όρασης γεγονός που ευνοεί τις πτώσεις.
• Οστεοπόρωση: Αποτελεί την κύρια αιτία μειωμένης ανθεκτικότητας των οστών και εντοπίζεται σε ηλικιωμένους ασθενείς.
• Φύλο: Οι γυναίκες διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο, ιδιαίτερα μετά την εμμηνόπαυση. Αυτό συμβαίνει γιατί μετά την εμμηνόπαυση το γυναικείο φύλο εμφανίζει συχνά οστεοπόρωση.
• Προηγούμενα κατάγματα ισχίου: Ασθενείς με ιστορικό καταγμάτων έχουν αυξημένες πιθανότητες νέου κατάγματος.
• Νευρολογικές διαταραχές: Νευρολογικές παθήσεις που επηρεάζουν την ισορροπία(π.χ. Πάρκινσον) αυξάνουν τον κίνδυνο πτώσης.
• Φάρμακα: Κάποια φάρμακα, όπως τα κορτικοστεροειδή, έχουν κατηγορηθεί ότι συμβάλλουν στη μείωση της οστικής πυκνότητας. Έτσι, τα οστά γίνονται εύθραυστα και επιρρεπή σε κατάγματα.

 

Με ποια συμπτώματα εμφανίζεται;

Η συμπτωματολογία είναι κοινή με αυτή που εμφανίζουν όλα τα κατάγματα ισχίου. Ειδικότερα, τα συμπτώματα ενός διατροχαντηρίου κατάγματος ισχίου περιλαμβάνουν:

• Έντονο πόνο: Εντοπίζεται στο ισχίο ή στη βουβωνική χώρα, ιδιαίτερα κατά την κίνηση.
• Αδυναμία βάδισης: Ο ασθενής αδυνατεί να στηριχθεί στο τραυματισμένο πόδι.
• Οίδημα και μώλωπες: Εμφανίζονται γύρω από την περιοχή του ισχίου.
• Παραμόρφωση: Το τραυματισμένο πόδι μπορεί να φαίνεται πιο κοντό από το άλλο ή  στραμμένο προς τα έξω.

 

Πώς πραγματοποιείται η διάγνωση;

Η διάγνωση ενός διατροχαντηρίου κατάγματος ισχίου απαιτεί εξειδικευμένη ιατρική προσέγγιση και πραγματοποιείται από έμπειρο Ορθοπαιδικό. Ξεκινά με τη λήψη λεπτομερούς ιατρικού ιστορικού, για να εντοπιστούν οι συνθήκες του τραυματισμού και τυχόν συνοδές παθήσεις που μπορεί να επηρεάζουν τη συνολική κατάσταση της υγείας του ασθενούς.

Ακολουθεί προσεκτική κλινική εξέταση για την αξιολόγηση της κινητικότητας, της σταθερότητας του ισχίου και τυχόν παραμόρφωσής του. Οι απεικονιστικές εξετάσεις είναι απαραίτητες για την επιβεβαίωση του κατάγματος και την εκτίμηση της σοβαρότητάς του.

Οι ακτινογραφίες είναι η πρώτη επιλογή, καθώς αποκαλύπτουν τη θέση και τη φύση του κατάγματος. Σε περιπτώσεις όπου απαιτούνται περαιτέρω πληροφορίες μπορεί να απαιτηθεί μαγνητική τομογραφία ή αξονική τομογραφία, ειδικά για να αναδειχθούν συνοδές κακώσεις.

 

Διατροχαντήριο κάταγμα ισχίου & Θεραπεία

Η θεραπεία ενός διατροχαντήριου κατάγματος είναι χειρουργική. Στις περισσότερες περιπτώσεις η χρήση ενδομυελικού ήλου εξασφαλίζει την ταχύτερη ανάρρωση και ελαχιστοποίηση των επιπλοκών.

Σε συντριπτικά κατάγματα ή όταν υπάρχουν εκφυλιστικές αλλοιώσεις της άρθρωσης, μπορεί να απαιτηθεί ολική αρθροπλαστική ισχίου, η οποία αντικαθιστά την κατεστραμμένη άρθρωση με τεχνητή.

Μετά τη χειρουργική επέμβαση, η αποκατάσταση παίζει σημαντικό ρόλο στη διαδικασία ανάρρωσης. Η φυσικοθεραπεία βοηθά στην ενδυνάμωση των μυών, στη βελτίωση της ισορροπίας και στην αποκατάσταση της κινητικότητας της άρθρωσης. Παράλληλα, είναι σημαντική η πρόληψη μελλοντικών καταγμάτων μέσω της διαχείρισης της οστεοπόρωσης, της χρήσης βοηθητικών μέσων για την αποφυγή πτώσεων και της προσαρμογής της καθημερινής δραστηριότητας στις δυνατότητες του ασθενούς.

 

Μετεγχειρητική αποκατάσταση

Η μετεγχειρητική αποκατάσταση μετά από διατροχαντήριο κάταγμα ισχίου είναι κρίσιμη για την πλήρη ανάρρωση του ασθενούς. Στόχος είναι η πρώιμη κινητοποίηση του ασθενούς, η οποία συμβάλλει στη μείωση των επιπλοκών που σχετίζονται με την παρατεταμένη ακινησία, όπως η θρόμβωση και οι λοιμώξεις.

Συνήθως, οι ασθενείς ενθαρρύνονται να σηκωθούν και να περπατήσουν με βοηθήματα βάδισης, προχωρώντας σταδιακά σε μερική φόρτιση του πάσχοντος σκέλους. Η συνεργασία με φυσικοθεραπευτή είναι απαραίτητη για την ενδυνάμωση των μυών και την αποκατάσταση της λειτουργικότητας του ισχίου.

Εάν εμφανίζετε κάταγμα ισχίου, επικοινωνήστε άμεσα με τον έμπειρο Ορθοπαιδικό Χειρουργό Νίκο Βέργαδο. Ο Δρ. Βέργαδος έχει εξαιρετική εμπειρία στη χειρουργική αντιμετώπιση καταγμάτων ισχίου χρησιμοποιώντας τις πιο σύγχρονες και ελάχιστα επεμβατικές θεραπείες.